Anđeo na hristovom grobu iz kompozicije Mironosice na grobu, crkva Vaznesenja Hristovog, manastir Mileševa - zadužbina kralja Vladislava (1234-1243). Oslikano u trećoj deceniji XIII veka, pre 1228.Iz veka u vek umnozavalo se interesovanje za milesvsku fresku nazvanu Hristovo vasrkrsenje. Rec je o freski iz manastira Milesva koji je podignut u 13 veku (1234) kao manastir mauzolej, zaduzbina kralja Vladislava II, sina Stefana Prvovencanog. I danas sedam vekova nakon sto je nepoznati fresko-slikar na svodovima milsevskog manastira zivopisao jednog od andjela nije prestalo interesovanje, posebno istoricara umetnosti i slikara, da se pronikne u tajnoviti put njegovog "radjanja" kao freske ali, pre svega, i kao umetnickog dela. Andjeo je, kao jedan detalj freske, uveo manastir Mileseva u riznicu opstih dobara covecanstva. Ono sto je Birka kod Sedertelja u Svedskoj za svetsku kulturnu bastinu - spomenik nulte kategorije, to isto je manastir Mileseva u Srbiji.Pri susretu sa freskom andjeo koji sedi na nadgrobnom spomeniku obucen u odelo belo kao sneg, svojim blagotvornim ocima - bez razlike koji je ugao posmataranja ikone i njene lepote - posetioca gleda direktno u oci. Kao da zele, istovremeno, Beli andjeo i on produziti susret i "razgovor" na putu potpunog razumevanja blagovesti koju je doneo a koja govori o Hristovom vaskrsenju.Jos jedan detalj,vezan za malesevsku ikonu, zavredjuje da bude spomenut, tim pre sto potvrdjuje njen znacaj za covecanstvo. Kada je iz Evrope poslat prvi satelitski signal u vasionu - u "paketu dostignuca zemljana", a to je ustvari bila poruka eventualnim razumnim bicima u vasioni, bile su slike covekovog osvajanja Meseca, Kineskog zida i Belog andjela. Verovalo se da ce, ako u vasioni postoje razumna bica, shvatiti poruku koju svojom pojavom i likom nosi Beli andjeo - poruku ljubavi i razumevanja.

Zaštitnik hrama i izgradnja: Crkva manastira Mileševe posvecena je Svetom Spasu-Vaznesenju Gospodnjem i zadužbina je kralja Vladislava, sina Stefana Prvovencanog.Vreme zidanja hrama nije tacno utvrdeno, u literaturi se navodi godina 1234. kada je Vladislav postao kralj, ali je verovatnije da je izgradnja i živopisanje završeno još za života Stefana Prvovencanog a po želji Svetog Save, dakle pre 1228.godine.

Arhitektura: Crkva je raškog tipa, jednobrodna sa jednom kružnom kupolom na kockastom postolju, što ce kasnije postati karakteristika za staru srpsku crkvenu arhitekturu. Spoljna priprata, sagradena oko 1236.godine posle smrti Svetog Save, takode ima kupolu na kockastom postolju. Cela crkva je spolja omalterisana i okrecena.

Slikarstvo: Mileševske freske odaju izuzetno visok umetnicki kvalitet. Slikari su bili Grci, školovani u jednom od velikih centara Vizantijskog carstva, u Carigradu, Nikeji ili Solunu, gde je negovan rad u tehnici mozaika. Živopis u naosu i oltaru, nastao je po želji Svetog Save, i nastavlja studenicku praksu imitacije mozaika-freske na zlatnoj pozadini sa iscrtanim kvadraticima ili na plavoj pozadini bez kvadratica. 
Velika pažnja posvecena je portretima na srpskoj vladarskoj porodicnoj kompoziciji.Izdvajaju se portreti kralja Vladislava-ktitora, zatim Svetog Save, Svetog Simeona-Nemanje, prestolonaslednika Radoslava i Stefana Prvovencanog. Cuvene po vrednosti su freske inspirisane kasnoantickim i vizantijskim mozaicima, Hristos u Cvetima, Andeo na kamenu Hristovog groba – “beli Andeo”,Bogorodica iz Blagovesti, koje potvrduju da su Mileševu oslikali nesumnjivo najveci umetnici koje je imalo evropsko slikarstvo XIII veka.

Manastir je puna tri i po veka, od 1237. do 1594.godine, bio grobnica Svetog Save.